Wat is Panforte?

De eerste verhalen over de Panforte - panpepato destijds - stammen uit de 13e eeuw. In Siena zou een non van de Abdij Montecelso de restjes die ze over had van verschillende broden niet willen weggooien. Door ze bij elkaar te gooien en in de oven te zetten, kwam er een zeer smakelijk gerecht uit. De panforte werd wat bekender in de stad zelf - al konden alleen de rijke inwoners genieten van de specialiteit. Vruchten en de specerijen waren nu eenmaal heel erg duur.

Door de pelgrimsroute Via Francigena verspreidde de Panpepato zich ook buiten Siena, maar het recept bleef altijd hetzelfde. Dat veranderde wat toen koningin Margherita van Savoye in 1879 Siena bezocht. Enrico Righi bedacht een variant met gekonfijte vruchten en een laag vaniliesuiker bovenop. Dit bleek een succes te zijn en sindsdien wordt dit gezien als hét recept van de panforte Margherita. 

Dat de panforte vooral met kerst gegeten wordt, heeft opnieuw te maken met de dure ingrediënten van het gerecht. Met kerst wil men uitpakken en dan wordt zo'n heerlijk - maar prijzig - gerecht geserveerd. 

 

 

 

Afkomst van de naam

Panforte betekent letterlijk "sterk brood". Dit kan een verwijzing zijn naar de krachtige smaak en aroma die het brood door de vele kruiden met zich mee brengt. Het kan ook zijn dat dit verwijst naar de structuur van het brood. Het is zeer stevig door de vele noten en kan ook voor koek worden aangezien. Bij de orginele naam van het brood (panpepato = gepeperd brood) mag geen twijfel bestaan: dat is een verwijzing naar de specerijen in het brood.