LET OP: Je hebt Javascript uitstaan, daardoor kan het zijn dat sommige functionaliteiten niet werken. De tuinen van Melzi: romantisch paradijs aan het Comomeer | Archief van Falo

De tuinen van Melzi: romantisch paradijs aan het Comomeer

De zon staat hoog aan de hemel. Het hemelsblauw van de lucht vloeit moeiteloos over in het helderblauwe water van het meer, waarop een zeilbootje dobbert. Nu er nauwelijks wind is, geeft de zeiler zich over aan een ontspannende siësta. Het meer ligt er vredig bij, omarmt door bergtoppen, het stadje en de tuinen. De paar toeristen die zich op dit moment van de dag buiten wagen, verschuilen zich in de schaduw van de bomen. Bloembedden in allerlei kleuren, keurig aangelegde groene perken met daar tussendoor kronkelende paden door de heuvelachtige tuin. De geur van de citrusvruchten is prikkelend. Het enige geluid komt van het kabbelende fonteintje en de hagedissen die tussen de bladeren ritselen. Als het paradijs bestaat, dan ziet het er zo uit. Maar dit is niet het paradijs, dit zijn de tuinen van Villa Melzi in Bellagio aan het Comomeer. Ik bezoek deze tuinen op een namiddag eind augustus, net voor sluitingstijd en “tijdens corona”. Waar deze tuin (op loopafstand van het stadje), normaal overstroomd wordt door toeristen, is het er nu rustig. Zo rustig dat ik het gevoel heb helemaal alleen door de tuinen te dwalen in een waar lusthof. De welgestelde Francesco Melzi d’Eril, vice-president van de Italiaanse Republiek en vriend van Napoleon, besloot aan het begin van de negentiende eeuw een zomervilla te laten bouwen in het mondaine Bellagio aan het Comomeer. Even waan ik me in het begin van de negentiende eeuw. De periode van romantiek, toen men tuinen als deze liet aanleggen om te kunnen genieten van de natuur. Om te filosoferen en te mijmeren over vervlogen tijden en verloren of onmogelijke liefdes. Maar ook over ‘het verre’ of ‘het onbekende’; om zo te ontsnappen aan de eigen tijd. Het monument voor de Italiaanse dichter Dante en zijn muze Beatrice is een goed voorbeeld van een beeld met een romantisch thema: de onmogelijke liefde van Dante voor het meisje Beatrice. 'Bice' werd zijn inspiratie voor het schrijven van zijn poëzie. Het beeld zelf zou weer een inspiratiebron geweest zijn voor componist Frans Liszt om zijn "Dante Sonate" te schrijven. De negentiende eeuw was ook de eeuw van het ontdekken van nieuwe werelden, de belangstelling voor reizen nam toe. Dit reizen leverde nieuwe planten en vruchten op die werden gekweekt in botanische tuinen, waarin een grote diversiteit aan inheemse en uitheemse flora werd onderhouden en tentoongesteld. Een botanische tuin als die van Melzi is daar een mooi voorbeeld van. Dat de opborrelende reislust ook de architectuur inspireerde zien we terug in dit koepeltje in Moorse stijl dat doet denken aan Alhambra in Granada en het Koninklijk Paleis van Sevilla. De vensters geven een geweldig uitzicht op het meer en de bergen. Zie jij jezelf hier al zitten met een kopje verse thee en een spannend boek? Verderop in de tuinen vind je de sinaasappelkas, die nu is ingericht als museum waar allerlei stukken uit de tijd van de eerste Italiaanse republiek te bewonderen zijn. Nu zijn de tuinen toegankelijk voor iedereen die entree betaalt. Dit is het meer dan waard. Zeker na een bezoek aan het toeristische stadje Bellagio is een uurtje (of meer) in de tuinen doorbrengen perfect om even tot rust te komen en je te verwonderen over alle pracht. Laat je zintuigen prikkelen en waan je ook even een negentiende eeuwse hertog of hertogin. Tekst en beeld: door Anne Deijkers
ARCHIEF
Overzicht

Lange tijd heeft Falo een blog gehad. Na de verdwijning van dit blog zijn een hoop artikelen bewaard gebleven. De tekst van deze blogs vind je terug in het archief.

Ben je op zoek naar meer informatie over dit artikel (waaronder eventuele foto's)? Neem dan contact op met mij.