Tonggymnastiek

Over lenigheid in de Italiaanse taal Hoe kon ik vermoeden dat het leren van de Italiaanse taal vooral een cursus gymnastiek is? Wist ik veel dat de uitspraak “che vuoi dire” (wat wil je zeggen?) niets betekent zonder het juiste handgebaar. Of dat wanneer de ober in een restaurant vraagt of het gesmaakt heeft, je niet alleen antwoord geeft met “molto buono”, maar dat je dit als volwaardige Italiaan kracht bij moet zetten met het draaien van de wijsvinger op de wang net naast de mond? Dat toeteren niet gaat om het geluid, maar om de drukke gebaren die je erbij maakt? Zonder het met de handen zwaaien in de lucht en zonder geregeld de schouders op te halen ben je nergens. Vergeet ook de mimiek niet. Verbazing, woede, verdriet, geluk en liefde: de Italiaan improviseert als een ware commedia dell’arte acteur. Wat het leren van een taal lastig maakt is het verschil. Daar waar de vreemde taal afwijkt van de moedertaal, komen de problemen. Preposizoni, na jaren weet ik nog steeds niet altijd wanneer je nu ‘per’, ‘da’, ‘a’ of ‘in’ gebruikt. Mannelijk of vrouwelijk? Oké, ‘la mama’ of ‘il padre’, dat is duidelijk, maar ‘de tafel’ of ‘het magazine’? Een kwestie van stampen, stampen en keihard oefenen, daar heb je gelukkig de lessen voor. Maar dat ik als lompe Hollandse boerin ook nog eens lenig moest zijn, daar kwam ik pas ‘in het wild’ achter. De armen schuingebogen langs het bovenlichaam, de handpalmen naar boven en de vingers tot een punt samengeknepen. En dan moet het er natuurlijk wel een beetje overtuigend uitzien. En dan de tong. Het lijkt me niet geheel toevallig dat zowel het woord voor ‘taal’ als voor ‘tong’ ‘la lingua’ is. Ook in de manier van uitspraak is er een enorm verschil tussen het Nederlands en Italiaans. En dat is hard werken. Met mijn Brabantse tongval werd mijn ‘r’ al vaker gemist in het bijzijn van randstedelingen, maar in het Italiaans verstaan ze me gewoon niet als ik deze niet met man en macht laat rrrrrollen (of ze doen lekker theatraal alsof). ‘Rrrracoltarrre’, rrrravioli, Palerrrrmo’ en dat zonder extra consumptie naturalmente. Het verschil tussen ‘stazione’ en ‘stagione’ moet je horen. En probeer eens ‘amicizie’, chiacchierare’ en ‘spaventoso’. Mijn advies: een dagelijkse training tongfitness en gebarengymnastiek met een snuifje theater. Als je dat eenmaal onder de knie hebt, ben je meteen zo lekker Italiaans. *Kom jij wanneer je Italiaans praat lastig van je Nederlandse accent af? Maak je geen zorgen, ook Italianen hebben last van een accent als ze bijvoorbeeld Engels praten. Zie hieronder het grappige filmpje over hoe het niet goed beheersen van een taal kan leiden tot vreemde situaties: